Verslag beginnerscursus wekelijks drumplezier
Jaaaa! De kop is eraf! Een nieuwe groep enthousiaste drummers is weer begonnen met de 5-weekse beginnerscursus Drumplezier. En die naam klopt wel aardig, want wat hadden we een lol! Het beloofde een avond vol ritmisch plezier te worden, maar zoals bij veel goede verhalen, begon ook deze met een klein beetje chaos.
Terwijl Gerard binnen druk bezig was met het voorbereiden van zijn favoriete liedjes, stond iedereen buiten in afwachting. Misschien was het geen slecht idee geweest om die dranghekken van de open dag nog even terug te halen, want de menigte begon zich ongeduldig te roeren. Gerard was echter volledig in zijn eigen wereld en had geen idee dat hij een horde ongeduldige drumfanaten buiten stond te negeren.
Eenmaal binnen stond iedereen al snel aan de koffie of thee te kletsen als op een vrijdagmiddagborrel. En dat op maandag. Er waren veel stelletjes en groepjes en al snel werd er gevraagd of er ook wijn geschonken werd. Dat was overigens niet het geval. Het bleek al meteen een gezellige, diverse groep te zijn. Er kwam zelfs iemand helemaal uit Rottum, Friesland!
Aan het begin van de les viel al snel op: er was maar één linkshandige drummer in de zaal, wat uitzonderlijk is. Gerard begon zijn les met een knipoog: "Het maakt niet uit waar je gaat zitten, want ik zie je toch wel!" Alle drumstellen waren bezet, het was volle bak. Gerard gaf zijn eerste tip: "Ik adviseer altijd om je linkervoet op het linkerpedaal te zetten en je rechtervoet op het rechterpedaal." En als je dacht dat Gerard gewoon aardig advies gaf, dan had je het mis: "En als je nou denkt: zit die kerel me nou uit te lachen? Dan klopt dat!" We begonnen met een klassieker, "We Will Rock You”.
En toen begon de chaos pas echt.
Het onderscheiden van rechts en links bleek voor sommigen een behoorlijke uitdaging. In plaats van twee sinaasappels, werden er al snel vier gespeeld(ja, Gerard heeft een eigenzinnige manier om ritmes uit te leggen). Dat was eigenlijk best knap, want het klonk nog best goed ook. Gerard deed zijn best om alle namen te onthouden, wat al een hele opgave op zich was. De mensen die eerder waren geweest, leken een beetje een 'het maakt toch niks uit' houding te hebben, terwijl de nieuwkomers zich in de stress werkten omdat alles zo snel ging.
Toen besloot de man op het podium om te gaan freewheelen. Hij vertelde dat hij zich nooit echt aan een vast liedjesschema houdt, maar dit liedje had ie nog niet eerder in een eerste les gedaan. Hij deed zijn best om het sinaasappel appel boem tak tak ritme uit te leggen en iedereen zat na een minuut of tien oefenen met klotsende oksels vol verwachting klaar om te horen welk liedje er uit de speakers zou komen. Na de eerste rocknummers zag je iedereen hopen op een beetje AC/DC of Queen. Maar wat kwam er uit de speakers? Anita Meyer! "Why tell me why..."De appels en de sinaasappels vlogen je in de meest originele en zelfbedachte combinaties om de oren.
Het laatste liedje van de avond, "Engelbewaarder," bleef de rest van de avond in je hoofd hangen. De sfeer werd steeds gezelliger, de vibe in de groep was geweldig, en de lachsalvo's waren niet van de lucht. Wat een avond vol plezier en humor! Wie had gedacht dat drumles zo vermakelijk kon zijn?
Dus, als je ooit twijfelt of drumles wel leuk kan zijn, onthoud dan dat het allemaal draait om de muziek en bij Hit It Happiness ook vooral om de humor en het plezier wat je eruit haalt. Want zoals Gerard zou zeggen: "Drummen is leuk, maar een goede dosis humor is de slagroom op de drumstick!" Eigenlijk weet ik niet of hij dat zou zeggen, maar wat zou het leuk zijn, he?
Danny Schapendonk
